موسیقی ایرانیان

محسن چاوشی

شاعر گمشده‌ی قطعه‌ی «افسار» اثر جدید محسن چاوشی که آن را به‌تازگی منتشر کرده است، پیدا شد.

یکی از دوستان محسن چاوشی با اعلام این مطلب، گفت:‌ «محسن چاوشی پس از انتشار قطعه‌ی «افسار» که شاعر آن را استاد شهریار معرفی کرده بود، در صفحه‌ی اجتماعی‌اش اطلاع داد که این شعر به اشتباه به این شاعر نسبت داده شده و سپس او از پسر استاد شهریار دلجویی کرد.»

محسن بوالحسنی ادامه داد: «محسن چاوشی پس از رخ دادن این اشتباه، تأکید زیادی داشت تا شاعر واقعی «افسار» پیدا و حقوق مادی و معنوی‌اش پرداخت شود. ما تماس‌های مکرری با شاعرانی داشتیم که همه شعرای شهر خود را می‌شناختند و حدود ۲۰ شاعر را در نظر گرفتیم و با آن‌ها گفت‌وگو کردیم.»

وی سراینده‌ی قطعه‌ی «افسار» را این‌گونه معرفی کرد: «ظهر ۳۰ دی‌ماه، این شاعر پیدا شد و فهمیدیم یک دخترخانم که متولد سال ۱۳۶۶ است و در شهر تبریز زندگی می‌کند، این قطعه را سروده است. آن دخترخانم که پریناز جهانگیرعصر نام دارد، نمی‌دانست که شعرش را محسن چاوشی خوانده و اثر در این سطح شنیده شده است و اتفاقا خیلی از این نظر خوشحال شد.»

این شاعر همچنین اظهار کرد: «این خانم مثل خیلی از شاعران تبریزی، به استاد شهریار علاقه‌ دارد و بسیاری از شعرهای خود را با تضمین و استقبال از شعرهای شهریار سروده است.»

بوالحسنی در پاسخ به این پرسش که با این اوصاف چه کسی این شعر را به محسن چاوشی داده است؟ گفت:‌ «یکی از دوستان محسن چاوشی که اتفاقا او هم اهل ادبیات است و خیلی از این فضاها دور نیست، شعر را به محسن چاوشی معرفی کرد؛ اما به هر حال چنین اتفاقی رخ داد و ما هم تمام تلاش‌مان را کردیم تا شاعر اصلی را پیدا کنیم.»

وی در پایان تأکید کرد:‌ «برای محسن چاوشی امنیت و حریم شخصی خانم «جهانگیرعصر» از همه‌چیز مهم‌تر است. از همه‌ی دوستان رسانه‌ها می‌خواهیم که فضای امن و بی‌حاشیه‌ای را برای این شاعر فراهم کنند.»

«افسار» عنوان جدیدترین قطعه محسن چاوشی است که به‌عنوان یکی از قطعات موسیقی سریال «شهرزاد» در فضای مجازی منتشر و این شعر به اشتباه به استاد شهریار نسبت داده شد. چاوشی چندی قبل به خاطر این اشتباه از هوادارانش عذرخواهی کرد و گفت که تمام تلاش‌اش را می‌کند تا شاعر اصلی این قطعه را پیدا کند.

- - , .

کنسرت محسن یگانه در بندرعباس

«محسن یگانه» خواننده بنام موسیقی پاپ کشورمان، ۲۸ دی ماه ۱۳۹۴ در تالار شهید آوینی شهر بندرعباس به رهبری «علی ثابت» و با استقبال پرشور و گسترده دوستدارانش به روی صحنه رفت.

به گزارش سایت خبری و تحلیلی «موسیقی ایرانیان»، این کنسرت در جوار خلیج فارس برگزار شد که یگانه با اجرای برخی از قطعات قدیمی مانند ماه عسل، بیت آخر، کی جای من اومد، سکوت، هوایی شدی، خیابونا و همچنین قطعاتی از آخرین آلبوم خود «نگاه» به روی صحنه رفت.
شایان ذکر است که محسن یگانه در اواسط این اجرا به مخاطبین خود خبر از انتشار تک آهنگ «بهت قول میدم» در آینده ای نزدیک داد.

در ادامه می توانید عکسهای اختصاصی «موسیقی ایرانیان» (عکاس: الناز نصیری) از کنسرت محسن یگانه را مشاهده نمایید. (برای بزرگنمایی تصاویر، بروی هر یک از عکسها کلیک کنید)

- - , .

نشستی به یاد «فرهاد مهراد» و در سالروز تولدش در شهرکتاب فرشته برگزار شد.

فرهاد مهراد از خوانندگان و آهنگسازان صاحب سبک و از نخستین پیشگامان سبک راک در موسیقی ایران، متولد ۲۹ دی‌ماه ۱۳۲۲ در تهران بود. او که یکی از سیاسی‌ترین خوانندگان ایرانی به‌شمار می‌رود که با ترانه‌هایش نقش به‌سزایی در جنبش مردمی سال ۵۷ داشت و از ترانه‌های مهم آن دوره او می‌توان به «مرد تنها»، «جمعه»، «آیینه‌ها»، «شبانه ۱و۲»، «گنجشکک اشی‌مشی» و «کودکانه» اشاره کرد.

یکی از مهم‌ترین ترانه‌های او که در زمستان ۵۷ سروده شد، ترانه انقلابی «وحدت» بود که خیلی‌ها آن را با نام «والا پیامبر محمد» می‌شناسند. فرهاد صدایی مخصوص به خود داشت و این صدا با نوع نگرش سیاسی – اجتماعی او نیز تلفیق شد. تمام این‌ها سبب شد تا آثارش سرشار از حقیقت و آگاهی باشد.

در مراسمی که با حضور پوران گلفام – همسر زنده‌یاد فرهاد – و چهره‌هایی مانند دکتر الهی قمشه‌ای برای یادمان سالروز تولد فرهاد تدارک دیده شده بود، نخست نوشته‌ی بهروز غریب‌پور – نویسنده و کارگردان تئاتر – توسط شکوفه شهیدی خوانده شد.

غریب‌پور در این نوشته گفته بود: «فرهاد را گذر زمان داوری کرد و ثابت کرد که مدعیان با خواننده‌ای درافتادند که امتیازهای ویژه‌ای دارد. زنگ صدایش، صدای رسا، اما زخم‌خورده‌اش و بالاتر از آن، دل ریش‌ریش و غصه بی‌پایانش تقلیدناپذیر بود و هست. و زمان یک‌بار دیگر ثابت کرد که بی‌خود و بی‌جهت غربالگری نمی‌کند، و بی‌ترس و واهمه بسیاری را از صافی خود می‌گذراند. تردیدی نیست که در پدید آمدن فرهاد آهنگساز و ترانه‌سرا نقش بسیار تعیین‌کننده‌ای داشتند؛ اما این نقش بی‌وجود امتیازات فرهاد بی‌اثر می‌ماند. فرهاد تجسم واقعی این شعر حضرت سعدی است: تو عاشقان مسلم ندیده‌ای سعدی، که تیغ بر سر و سر بنده وار در پیشند.»

در این مراسم که ۲۹ دی‌ماه برگزار شد، فیلمی مستند از زنده‌یاد فرهاد مهراد برای حاضران پخش شد.

فرهاد نخستین‌باری که در ایران کنسرت برگزار کرد، ۱۰ دی‌ماه ۱۳۷۳ بود که مطابق با شب سال نوی میلادی و مصادف با عید مبعث بود. پس از آن نیز بار دیگر در سال ۱۳۷۸ کنسرتی داشت. از کنسرت دوم تا آنجا که می‌دانیم فیلمی وجود ندارد، ظاهرا قرار بر این بوده که فیلمبرداری شود و خود فرهاد موافق با فیلمبرداری نبوده و در نهایت، فیلمی از آن اجرا وجود ندارد. برای اجرای نخست هم یکی از شروط مسوولان وقت وزارت ارشاد برای دادن مجوز، این بود که فیلمبرداری انجام نشود؛ اما ظاهرا همکاران موسسه «باران» با هندی‌کم فیلمبرداری از بالکن سینما سپیده انجام داده‌اند. فیلم طبیعتا کیفیت خوبی ندارد، اما به‌لحاظ تاریخی ارزشمند است. یکی از نکات این فیلم اجرای قطعه «وحدت» است که به‌دلیل نیاز به گروه کُر، فرهاد در هیچ‌کدام از کنسرت‌هایش آن را اجرا نکرده بود، اما در این اجرا استثنا اجرا شده است.

ماکان اشگواری – نوازنده، آهنگساز و سرپرست گروه موسیقی «کماکان» – نیز در بخشی از این مراسم به اجرای قطعاتی از زنده‌یاد فرهاد پرداخت.

- - , .

احمد محسن‌پور قادیکلایی موسیقیدان و نوازنده موسیقی سرشناس استان مازندران و بنیان گذار گروه موسیقی «شواش» بر اثر بیماری سرطان چشم از این جهان فروبست.

به گزارش سایت خبری و تحلیلی «موسیقی ایرانیان»، احمد محسن پور قادیکلایی در یکم اسفند ماه ۱۳۲۴ در روستای قادیکلای بزرگ قائم شهر به دنیا آمد. از دوران کودکی به کمک پدرش «رحمت» با ساز «للـه‌وا» آشنا شد و بعدها با پیگری مثال‌زدنی ـ که نمونه‌اش در بین انسان‌های روشن‌دل نادر است ـ به نواختن سازهای فلوت و نی‌لبک روی آورد.

در سال ۱۳۴۴ وقتی دوستان نزدیکش تصمیم گرفتند که برای او هدیه‌ای بخردند، جز ویلن هیچ چیز دیگری را برازنده‌ی این هنرمند جوان ندیدند. او نیز پس از دریافت این هدیه‌ی ارزشمند، ابتدا مدت کوتاهی نزد «نور محمد طالبی» و سپس کتاب‌های دوره‌ی هنرستان و ردیف صبا را نزد استادان آن زمان آموخت. با این وجود پس از سال‌ها ساز کمانچه را به دلیل محلی بودنش برگزید.

او در سال ۵۳ ـ ۱۳۵۲ عضو گروه محلی رادیو ساری شد و در سال ۱۳۵۴ به ارکستر ملی فرهنگ و هنر مازندران پیوست. سپس در سال ۱۳۵۶ سرپرست گروه موسیقی محلی اداره‌ی فرهنگ و هنر آن زمان شد، که سرپرستی‌اش را تا سال ۱۳۵۷ ادامه داد.

ایشان در سال ۱۳۶۴ با وجود نابسامانی وضعیت موسیقی کشور و فشارهای بی‌اندازه‌ای که بر روی هنرمندان و نهادهای موسیقی کشور بود، تصمیم به تاسیس فرهنگ‌خانه‌ی مازندران گرفت تا بتواند به آموزش و اشاعه‌ی موسیقی و همچنین پژوهش درباره‌ موسیقی مازندران و حفظ و نشر آن بپردازد.

محسن‌پور نقش ویژه‌ای در احیای موسیقی مازندرانی ایفا کرد به طوری که تاکنون بیش از صد و سی ساعت از موسیقی نواحی مختلف مازندران زیر نظر او گردآوری شد. بخش کوچکی از این ضبط‌ها در سال ۱۳۷۶ در آلبوم «انجمن موسیقی ایران» در قالب شش نوار کاست منتشر شد.

او همچنین با بنیان گذاری گروه موسیقی «شواش» در سال ۱۳۶۷ نقش به سزایی در اشاعه‌ی موسیقی مازنی در سراسر کشور داشت. آلبوم‌های «ابر بیته هوار ـ ۱۳۶۴»، «اِفتاب ته (تیغ آفتاب) ـ ۱۳۶۸»، «بهار مونا ـ ۱۳۶۹»، «مازرونی حال ـ ۱۳۶۶»، «اساره سو ـ ۱۳۷۰»، «شوار ـ ۱۳۷۰»، «بهارانه ـ ۱۳۷۳»، «ماه تَتی ـ ۱۳۷۸»، «دودوک تیکا ـ ۱۳۷۹»، «گِل گِلون ـ ۱۳۸۲»، «طالب زهره ـ ۱۳۸۳»، «لالایی‌های و نوازش‌های مادرانه (مهر خونش) ـ ۱۳۸۷»، «تبری (تک‌نوازی کمانچه) ـ ۱۳۸۵»، «چلچلای سفری ـ ۱۳۸۷»، «روجا (اشعار مازندرانی نیما یوشیج) ـ ۱۳۸۸»، «مَم زمون ـ ضبط ۱۳۸۷ و بهار ۱۳۸۸، انتشار به احتمال قوی اسفند ۱۳۸۹»، «تتی‌وا ـ ضبط اسفند ۱۳۸۸، انتشار به احتمال در سال ۱۳۹۰» و «منور طلا و درویش ـ ضبط موقت آذر ۱۳۸۹، انتشار به احتمال در سال ۱۳۹۰» تنها بخش صوتی فعالیت‌های وی را در بر می‌گیرند.

این استاد موسیقی نواحی امروز ۳۰ دی ماه ۹۴ بر اثر سرطان ریه در زادگاهش دار فانی را وداع گفت.

موسیقی ایرانیان نیز درگذشت این استاد فقید را به جامعه هنری ایران، خانواده و دوستداران ایشان تسلیت می‌گوید.

- - , .

شیوه‌نامه شورای بررسی آلبوم‌های موسیقی و اجرای صحنه‌ای تدوین شد.

شیوه‌نامه شورای بررسی آلبوم‌ها و اجرای صحنه‌ای موسیقی، با هدف روشمند کردن عملکرد شورای موسیقی این دفتر، تهیه و تدوین شد.

این شیوه‌نامه که با استفاده از نظرات کارشناسی مختلف از جمله اعضای شورای دفتر تدوین شده است، بنا دارد تا ضمن رعایت حقوق فعالان و مخاطبان حوزه موسیقی، از برخوردهای سلیقه‌ای در این حوزه جلوگیری کند.

شیوه‌نامه یادشده در سه بخش با عناوین «درآمد»، «آثار غیر‌صحنه‌ای» و «آثار صحنه‌ای» تنظیم شده است.

در بخش «درآمد» مفاهیم و شرایط عمومی آثار موسیقایی به تفصیل توضیح داده شده است. بخش «آثار غیر‌صحنه­‌ای» یا آلبوم نیز به شرح معیارهای ملودی، تنظیم، خوانندگی، نوازندگی و همچنین ضبط و میکس نهایی اختصاص دارد.

در بخش «آثار صحنه‌ای» علاوه بر توضیح مواردی که در بخش آلبوم به آن‌ها اشاره شد، مواردی مانند رعایت آداب صحنه، داشتن تکنیک لازم نوازندگان در هننگام اجرا، رعایت کوک و … شرح داده شده است.

متن کامل شیوه‌نامه بررسی و صدور مجوز برای استفاده موسسات و هنرمندان روی سایت دفتر موسیقی به نشانی www.music.farhnag.gov.ir قرار دارد.

- - , .

«گلن فری» گیتاریست و از بنیانگذاران گروه موسیقی راک «ایگلز» در سن ۶۷ سالگی درگذشت.

«گلن فری» که ماه‌ها از مشکلات گوارشی رنج می‌برد و در ماه نوامبر سال گذشته میلادی تحت عمل جراحی قرار گرفته بود، در سن ۶۷ سالگی در نیویورک درگذشت.

او آهنگساز و خواننده معروف‌ترین آهنگ‌های «ایگلز» بود و موسیقی تک آهنگ معروف «هتل کالیفرنیا» را نیز با همکاری «دان هنلی» خواننده اصلی این گروه موسیقی راک آمریکایی ساخت.

«دان هنلی» – خواننده – در واکنش به مرگ همکارش گفت: آشنایی با «گلن فری» در دهه ۱۹۷۰ میلادی زندگی من و میلیون‌ها نفر در سراسر کره خاکی را تغییر داد. بدون حضور او، زندگی عجیبی پیش رو خواهیم داشت، اما هر روز خدا رو شکر می‌کنم که او در زندگی من بود.

- - , .

علی قمصری و همایون شجریان

دی‌وی‌دی تصویری «چه آتش‌ها» به خوانندگی «همایون شجریان» و آهنگسازی «علی قمصری»، طی تاریخ سوم بهمن‌ماه در تهران و سراسر کشور منتشر می‌شود.

به گزارش سایت خبری و تحلیلی «موسیقی ایرانیان»، این دی‌وی‌دی ۱۷ قطعه دارد و به کنسرت سال ۱۳۹۰ تالار وحدت مربوط است که آلبوم صوتی آن در زمستان ۱۳۹۲ منتشر شد.

«ساز و آواز راست‌پنجگاه»، «آواز زورق شکسته»، «تصنیف چه آتش‌ها»، «آواز بیات ترک»، «تصنیف بزم تو»، «تکنوازی تار»، «تصنیف نه گریه‌ای»، «تصنیف دلم دیوانه شد»، «آواز گناه عشق»، «قطعه راه‌ها»، «مقدمه دشتی»، «تصنیف دل‌افروزتر از صبح»، «مقدمه اصفهان»، «تصنیف یاران موافق»، «همنوازی کوبه‌ای»، «تصنیف شرم و شوق» و «تصنیف بی‌همگان» قطعات این آلبوم هستند که براساس اشعار سعدی، حافظ، خیام، مولانا، محمدرضا شفیعی‌کدکنی، محمدعلی بهمنی، عماد خراسانی، ه. ا. سایه، فریدون مشیری و علی غضنفری طراحی و ساخته شده‌اند.

گروه «هم‌نوازان حصار» شامل علی قمصری، تار، گیتار و دیوان/ نگار خارکن، کمانچه/ لعیا اعتمادی، ویولا/ آتنا اشتیاقی، ویلنسل/ مصباح قمصری، بم کمان/ بهرام آقاخان، گیتار/ حسین رضایی‌نیا، دف، دایره/ همایون نصیری، سازهای کوبه‌ای/ آیین مشکاتیان، تنبک، همایون شجریان را در این کنسرت همراهی کردند.

دی‌وی‌دی تصویری «چه آتش‌ها» به کارگردانی هومن سیاه‌منصوری توسط شرکت فرهنگی و هنری دل آواز منتشر می‌شود.

- - , .

استاد محمدرضا شجریان

محمدرضا شجریان (رئیس شورای عالی خانه موسیقی): «بیش از هرکسی درباره وجهه قانونی شورای عالی و هیئت مدیره تحقیق کرده ام،حقوقدانان به این مساله صحه می‌گذارند که فعالیت هیات مدیره و شورای عالی خانه موسیقی قانونی است.»

به گزارش سایت خبری و تحلیلی «موسیقی ایرانیان» و به نقل از سایت «خانه موسیقی»، محمدرضا شجریان (رییس شورای عالی خانه‌ موسیقی ایران) درباره‌ برخی ابهامات و نقدهای وارد شده به این خانه گفتگو کرد.

این هنرمند نامدار درباره استعفای حسین علیزاده (هنرمند پیشکسوت) که به تازگی به صورت مکتوب از سمت دبیر و سخنگویی شورای عالی خانه موسیقی استعفا داده است، گفت:‌ «شورای عالی از این اتفاق متاسف و متاثر است و اینکه چرا ایشان که نخستین مدیرعامل این خانه بوده و در این سال‌ها نیز به عنوان سخنگو و دبیر شورای عالی فعالیت می‌کردند به اینجا رسیده که از خانه‌ موسیقی استعفا بدهند، تاسف برانگیز است.»

* برگزاری جلسات شورای عالی به عهده دبیر است

رئیس شورای عالی خانه موسیقی گفت: «ضمن آنکه جلسات شورای عالی را می‌بایست خود دبیر برگزار می‌کرد، به هر حال ایشان این تصمیم را گرفته‌اند و ما نیز به آن احترام می‌گذاریم؛ اما چرا این مساله تا این زمان مسکوت گذاشته شده است؟ اگر خانه موسیقی اشتباهی انجام می‌داد، من قبل از هر کس دیگری اینجا را ترک می‌کردم. من در مورد مسائل مختلف خانه، همواره از مدیرعامل و رئیس هیئت مدیره سوال می کنم.»

* بیش از هرکسی درباره وجهه قانونی شورای عالی و هیئت مدیره تحقیق کرده ام

محمدرضا شجریان همچنین در خصوص شبهه غیر قانونی بودن فعالیت هیئت مدیره و شورای عالی گفت: «در این مدت ایراداتی به خانه‌ موسیقی وارد شده است و می‌گویند شورای عالی و هیات مدیره غیر قانونی است که این مساله به هیچ عنوان صحت ندارد. همه چیز قانونی است و حقوقدانان نیز به این مساله صحه می‌گذارند که فعالیت هیات مدیره و شورای عالی تا اسفند ماه سال ۹۴ قانونی است و در این تاریخ باید دوباره انتخابات برگزار و شورای عالی و هیات مدیره‌ جدید انتخاب شوند. من بیش از هر کس دیگری در این زمینه تحقیق کرده‌ام. به نظر می‌ رسد گاهی در طرح این مسایل برخی غرض‌ورزی‌های شخصی وجود دارد که باعث تاسف است.»

* انتقادات از ابتدا پاسخ داده شد اما شنیده نمی شد

استاد آواز ایران همچنین در پاسخ به این سوال که چرا اعضای هیات مدیره و شورای عالی ماه ها پس از مطرح شدن این انتقادات، هم‌اکنون پاسخ منتقدان را می‌دهند، نیز گفت: «از همان ابتدا به این انتقادات پاسخ داده شده است، منتها بسیاری از آنها شنیده نشده است، ضمن آنکه شما وقتی می‌خواهید مساله‌ای را نقد کنید، باید آداب نقد را به جا بیاورید. اگر عضو خانه‌ موسیقی هستید و خودتان را جزو خانواده‌ی موسیقی می‌دانید، چرا نقدهایتان را رسانه‌ای می‌کنید؟ کسی که انتقاداتش را بدون آنکه ابتدا در خود خانه مطرح کند، رسانه‌ای می‌کند، مصلح نیست.»

* برخی می خواهند با مطرح کردن نامشان در رسانه ها خود را بزرگ کنند

محمدرضا شجریان گفت: «در میان این انتقادها به نظر می‌رسد برخی می‌خواهند با مطرح کردن نامشان در رسانه‌ها خودشان را بزرگ کنند که اتفاقا این مساله کاملا به ضررشان است. برخی‌ها یک جانبه قضاوت می‌کنند و بعد هم آن را رسانه‌ای می‌کنند. در حالی که حتی حاضر نیستند به دعوت خانه‌ موسیقی برای حضور در جلسه‌ی نقد پاسخ دهند. اگر مشکلی دارید بیایید و همین جا پاسخ خود را بگیرید.»

* خانه‌ موسیقی می تواند از طریق قانونی پیگیر موارد مطرح شده باشد

استاد محمدرضا شجریان

او همچنین درباره‌ برخی سوءتفاهمات پیرامون مسایل مالی خانه موسیقی نیز می‌گوید: «هیچ‌کدام از اعضایی که هم‌اکنون در این نهاد مشغول فعالیت هستنند،‌ به خاطر بودجه نیامده‌اند و بیان این مطالب می‌تواند از طرف خانه مورد پیگرد قانونی قرار گیرد، تمام این موارد جواب دارد و اگر خانه‌ موسیقی از طریق قانونی پیگیر باشد، به راحتی می‌تواند این کار را انجام دهد. ما حرمت هنرمندان را نگاه می‌داریم؛ اما به شرط آنکه آبروی خودمان در خطر قرار نگیرد. تمام بودجه و کمک‌های مالی‌ای که به این خانه شده است، کاملا شفاف است. خانه موسیقی چه پولی را از کجا دریافت کرده است؟ اصلا چرا باید این حرف‌ها زده شود؟»

محمدرضا شجریان افزود: «عملکرد ما کاملا شفاف است. برخی سخنانی بی پایه و اساس مطرح می‌کنند، بدون آنکه مدرکی برای آن داشته باشند و بدتر آنکه آنها را رسانه‌ای می‌کنند که این مساله به هیچ عنوان کار صحیحی نیست. خانه موسیقی برای این درست شده است که مشکلات را مرتفع و از موسیقی حمایت کند.»

* آقای نوربخش در حضور رئیس جمهور پیگیر ممنوع الکاری من بودند

او ادامه داد: «اعضای این خانه و خود من به شخصه چندین سال است که عضو خانه‌‌ موسیقی بوده‌ایم و هیچ پولی از کسی نگرفته‌ایم. این خانه هیچ منفعت مالی برای ما نداشته است. من خودم تنها بر اساس علایق شخصی‌ام در جلسات شرکت کرده‌ام و در تمامی موارد نظراتم را مطرح کرده‌ام که تمامی صورت جلسات آن هم موجود است. ما هیچ‌کدام در اینجا نفع شخصی نداریم، وقتی من ۶ سال است که ممنوع‌الکار هستم و چهار سال از آن را رییس شورای عالی بوده‌ام، مشخص است که نفعی ندارم. حتی در هیچ‌کدام از جلسات خانه موسیقی این مساله را مطرح نکرده‌ام. البته آقای نوربخش چندی قبل به رییس‌جمهورگفتند و آقای علیزاده نیز هفته‌ی گذشته این مساله را مطرح کردند؛ بنابراین اگر من و اساتید موسیقی در اینجا وقت می‌گذاریم برای مصلحت و اعتبار موسیقی است.»

* حضور اساتید در شورای عالی و هیات مدیره اعتبار خانه‌ موسیقی است

رئیس شورای عالی خانه موسیقی همچنین درباره‌ این انتقاد که اعضای هیئت مدیره و شورای عالی خانه موسیقی در تمامی این سال‌ها ثابت بوده‌اند، نیز گفت: «هیچ کس ثابت نیست، اگر کسی نامش در دو دوره شنیده می‌شود، به خاطر جایگاه آن هنرمند بین کسانی است که رای می‌دهند، ضمن اینکه باید از این مساله خوشحال بود، چون تجربه‌ او به حل مشکلات کمک می‌‌کند. من تاکید می‌کنم کسی ثابت نیست و اعضای شورای عالی، مدیرعامل و اعضای هیات مدیره همگی انتخابی هستند. ضمن آنکه اساتیدی که در شورای عالی و هیات مدیره حضور دارند، اعتبار خانه‌ موسیقی هستند. در و دیوارهای خانه‌ موسیقی اعتباری ندارد، این آدم‌ها هستند که به آن اعتبار می‌دهند.»

- - , .

یکی از ویژگی های بارز استاد همایون خرم جدا از مسائل هنری،توجه به جوانان و هم یادآوری خاطره خوب از هنرمندان پیشکسوت.غیر ممکن بود در مصاحبه ای ،محفلی از کسی بدگویی کند.

یک روز یک سوال کلیشه ای از او پرسیدیم که کدامیک از ساخته هایتان را بیشتر دوست دارید؟! و او گفت:همه می گویند آثار کسی که کار هنری انجام می دهد مثل بچه هایش هستند و نمی تواند از بینشان انتخاب کند. من هر کدام از آهنگ هایم را که می ساختم با خودم می گفتم این یکی دیگر همانیست که می خواستم! آهنگ مینای شکسته، بعد آهنگ می گذرم تنها، در میان گلها، و هر بار فکر می کردم که این دیگر همانیست که همیشه می خواستم بسازم. یا امشب در سر شوری دارم… و به همین منوال. هر کدام در هنگام ساختن، همان حالی را به من داده است که دیگری هم داده. اما واقعا پاسخ دادن به این سوال سخت است. مرا به انجام کارهای سخت وا ندارید…!

گزارش تصویری زیر مربوط است به محل کار استاد همایون خرم که هنوز مانند سابق دست نخورده باقی مانده و به صورت اختصاصی در اختیار بخش موسیقی تابناک فرهنگی قرار گرفته است:

- - , .

سالار عقیلی گفت: امیدوارم در تمام عرصه‌های فرهنگی، هنری و اجتماعی، بزرگمردی مانند جهان‌پهلوان تختی داشته باشیم.

این هنرمند عرصه‌ی آواز ایران در مراسم اختتامیه‌ی «جام تختی» همراه ارکستر سمفونیک تهران قطعه‌ی «جهان‌پهلوان» را اجرا کرد و در این‌باره گفت: این افتخار نصیب من شد تا در کنار ارکستر سمفونیک تهران به رهبری بردیا کیارس، قطعه‌ی جهان‌پهلوان تختی را در میان اعضای خانواده‌ی کشتی اجرا کنیم.

وی ادامه داد: اولین حضور من در یک استادیوم ورزشی هنگام برگزاری مسابقات کشتی و اجرای برنامه در حضور هزاران نفر مشتاق ورزش ملی، یک تجربه‌ی فوق‌العاده بود.

او افزود: جهان‌پهلوان تختی فردی است که پس از ۴۸ سال همچنان در میان مردم زنده است و این افتخار نصیب ما شد که برای اولین‌بار پس از درگذشت ایشان، قطعه‌ای را به نام و برای جهان‌پهلوان اجرا کنیم.

- - , .

جدیدترین اثر هوشنگ کامکار شامل قطعاتی بی‌کلام با عنوان «باغ‌های پژمان» رونمایی شد.

در این مراسم هنرمندان و موسیقی‌دان‌هایی مانند کامبیز روشن‌روان، محمد سریر، رضا مهدوی، حمیدرضا دیبازر و امین هنرمند در کنار هوشنگ کامکار حضور داشتند.

رضا مهدوی به‌عنوان ناشر این آلبوم در ابتدای مراسم رونمایی، گفت: ما به موسیقی بی‌کلام اعتقاد داریم، نه این‌که موسیقی باکلام تولید نکنیم، بلکه تلاش می‌کنیم از کنار آن بگذریم. در واقع، معتقدیم که کلام نگذاشت موسیقی ایران همان‌گونه که موسیقی اروپا و مغرب‌زمین رشد کرد و باعث تعالی فکری مردم شد، رشد کند.

او ادامه داد: دلیل رشد غرب این بود که موسیقی‌دانان اجازه داشتند آثار متنوعی را نه فقط با واسطه‌ی کلام منتشر کنند. به این ترتیب، شنونده در آن آثار به جای این‌که به‌دنبال کلام باشد، ضر‌ب‌آهنگی را که نوازنده به‌وجود می‌آورد، دنبال می‌کند.

این نوازنده اظهار کرد: ایران، مملکت شعر است و هرقدر در عرصه‌های مختلف پیشرفت کنیم، ما را با شعرمان می‌شناسند. تا جایی که گفته می‌شود شعر منبع الهام خوبی برای آهنگساز است و اگر اشعار کهن را بخوانیم، باعث می‌شود خلاقیت شکوفا شود. ما شعرای بزرگی داشتیم و سخن آن‌ها هزاران سال بعد هم می‌تواند به‌روز باشد و استفاده برساند؛ اما مگر ما چند نوع قالب شعری داریم و چند نوع ریتم به ما می‌دهد؟ با توجه کردن به بزرگان موسیقی جهان که در عرصه موسیقی کلاسیک و بی‌کلام کار کرده‌اند یا حتی هنرمندان ایرانی در ۱۰۰ ساله اخیر، می‌بینیم که آن‌ها هربار ریتم‌های متفاوتی را خلق کرده‌اند.

وی در این‌باره اضافه کرد: من نتیجه می‌گیرم که شعر باعث بدبختی در موسیقی ایران شده است تا جایی که امروز همه صرفا خواننده‌ی یک اثر را می‌شناسند و تلویزیون نیز اثر موسیقی را به نام خواننده و حتی سراینده‌ی شعر معرفی می‌کند و از آهنگساز و نوازنده هیچ نامی برده نمی‌شود. این شرایط باعث شده است تا همه به غلط تصور کنند که یک اثر موسیقایی، محصول کار خواننده است.

مهدوی گفت: من در مسؤولیت‌هایی که پیش از این داشتم نیز سفارش کار بی‌کلام می‌دادم تا میلیون‌ها نوع ذهنیت ایجاد شود و هر کسی به فراخور حال‌وهوای خودش، از موسیقی لذت ببرد؛ اما برخی اعتراض می‌کردند و می‌خواستند موسیقی را کلامی و مناسبتی کنند.

او اظهار کرد: ما سعی می‌کنیم الگوسازی کنیم تا دیگران نیز به این سمت بیایند، یعنی قرار را بر این گذاشته‌ایم که فقط به فکر تجارت و بازگشت سرمایه نباشیم و حداقل اگر لاف فرهنگی بودن می‌زنیم، این هزینه‌ها را به‌طور شخصی نیز بپردازیم تا حدی که جامعه از آن اشباع شود.

مهدوی با اعتقاد به این‌که موسیقی‌دانان جدی ایرانی، جایگاهی در جامعه ندارند، گفت: این آفت بزرگی است که نشان می‌دهد برخلاف پیشرفت‌های اقتصادی در این زمینه، پیشرفت فرهنگی نداشته‌ایم. باید در این زمینه، فرهنگ‌سازی شود و موسیقی‌دانان آثاری خلق کنند که حداقل مردم با شنیدن آن‌ها، یک دقیقه تفکر کنند. این‌که ما موسیقی را بشنویم، سریع بفهمیم، لذت ببریم، ریتم بگیریم و از کنار آن بگذریم، فایده‌ای ندارد.

او همچنین اظهار کرد: نمی‌توان به برخی مسؤولان و سیاست‌گذاران خیلی امید داشت، چون آن‌ها نیز با خیل عظیم تفکرات و ذهنیت‌هایی که موسیقی را دستمایه و ابزار می‌دانند، همراه می‌شوند. آن‌ها موسیقی را ابزاری برای پر کردن اوقات، لحظات و مناسبت‌ها می‌دانند، اما ما موسیقی را می‌خواهیم تا جامعه را ارتقا دهیم، زیرا اگر قشری از جامعه به سطح بالا برود و قشر دیگری پایین بماند، شاهد بی‌فرهنگی‌ای خواهیم بود که در حال حاضر نیز وجود دارد.

این هنرمند گفت: احساس می‌کنم با شنیدن موسیقی بی‌کلام، یک نوع مهربانی و ملاطفت در جامعه حس خواهد شد و مردم حتی اگر آن را نفهمند، اما به این سمت دعوت می‌شوند.

وی با اشاره آلبوم «باغ‌های پژمان» اظهار کرد: این، یک مهربانی است که هوشنگ کامکار اثر خود را به‌راحتی به احمد پژمان – آهنگساز پیشکسوت – تقدیم می‌کند. ما باید این موضوع را توسط همه‌ی متولیان امر در جامعه پررنگ کنیم. جوان‌های این دوره با وجود این‌که از لحاظ تکنیکی بسیار قوی هستند، اما احترام اساتید خود را نگه نمی‌دارند.

مهدوی بیان کرد: دوران شکوفایی موسیقی ایران که در دهه‌های ۳۰، ۴۰ و ۵۰ بود، امروزه در حال از بین رفتن است. بنابراین باید الگوسازی کنیم، یک ناشر باید فضایی را برای هنرمند ایجاد کند تا او احساس راحتی کند و از فضای یأس و ناامیدی که کسی آثار من را نمی‌شنود، پس چرا باید آن را تولید کنم، درآید.

او درباره تیتر این آلبوم نیز توضیح داد: می‌توانیم روی تیتر آلبوم هوشنگ کامکار فکر کنیم؛ او نوشته «موسیقی ملی معاصر ایران» این واژه‌ی درستی است، سال‌ها ما گفته‌ایم موسیقی سنتی، در حالی که غلط بوده، مثلا ما امروز سنتورنوازی و تارنوازی معاصر می‌کنیم و حتما نسبت به ۱۰۰ سال گذشته، تغییراتی در این زمینه کرده‌ایم.

در ادامه‌ی این مراسم، کامبیز روشن‌روان – آهنگساز – نیز جایگاه موسیقی بی‌کلام در ایران را خالی دانست و گفت: متأسفانه عرضه این نوع موسیقی آن‌قدر محدود و کم است که در هیاهوی امروز موسیقی در ایران گم می‌شود. موسیقی در ایران، رسانه‌ای ندارد که آثار خوبش را معرفی کند. از قرن ۱۷ میلادی به بعد، آنچه موجب پیشرفت موسیقی‌دانان بزرگ و معرفی آن‌ها به دنیا شده است، وجود آثار بدون کلام بود که بعدها مکاتب مختلفی را به‌وجود آورد.

او با اعتقاد به این‌که در سیکل موسیقی درجا می‌زنیم و به پیشرفت جدی دست پیدا نمی‌کنیم، اظهار کرد: محدویت انتشار آثار بدون کلام در ایران موجب می‌شود دانشجویان نتوانند از این آثار استفاده کنند، چون در دسترشان نیست و آن‌ها نیز باید مانند اساتید بزرگی که حالا هستند ۴۰-۵۰ سال آزمون و خطا کنند تا به این نقطه برسند. آثار باخ و بتهوون در دانشگاه‌ها آنالیز می‌شوند اما آثار احمد پژمان یا ثمین باغچه‌بان در جایی تحلیل نمی شوند. در حالی که باید تحلیل شوند تا متوجه شویم نشر این آثار تا چه اندازه ارزشمند است.

روشن‌روان درباره آلبوم هوشنگ کامکار نیز گفت: چند نکته در این اثر توجه من را به خود جلب کرد، نخست این‌که یک استاد بزرگ موسیقی به استاد خودش اثری را تقدیم کرده است. در جامعه‌ای که اخلاق، بویژه در هنر، رنگ باخته و دانشجویان برای بزرگان موسیقی ارزشی قائل نیستند، این موضوع جای فکر کردن دارد و باید از آن یاد گرفت.

او همچنین بیان کرد: زمانی که نخستین موومان این اثر را شنیدم، با خودم فکر کردم، این اثر را استاد کامکار ننوشته، اما هرقدر جلوتر رفتم، حس و حال موسیقی ملی را بیشتر در آن دیدم. این کار، ساختار متفاوتی نسبت به آثار گذشته‌ی کامکار دارد و دلیل آن هم این است که این اثر به احمد پژمان تقدیم شده است.

روشن‌روان در ادامه با اشاره به تیتر روی جلد آلبوم (موسیقی ملی معاصر) اظهار کرد: ما باید همزمان با موسیقی دنیا پیش رویم، اما رنگ و بوی موسیقی خودمان را نیز حفظ کنیم و زمانی که یک ایرانی اثر را گوش می‌کند، بگوید این یک اثر ایرانی است.

این آهنگساز یکی دیگر از ویژگی‌های خوب این آلبوم را وجود پارتیتور این اثر به‌صورت PDF در آلبوم دانست و گفت: خوبی این کار آن است که دانشجو می‌تواند ضمن گوش کردن به موسیقی، آن را تحلیل کند و بفهمد که چگونه ساخته شده است. مشکل ما این است که این آثار تولید می‌شوند، اما نت‌های‌شان در دسترس عموم قرار نمی‌گیرد.

او در پایان سخنان خود از هوشنگ کامکار و رضا مهدوی تشکر کرد و افزود: امیدوارم شاهد آثار زیادتری مانند این باشیم.

سخنران دیگر این مراسم، محمد سریر – عضو هیات‌ مدیره خانه موسیقی – بود که گفت: تقدیم کردن آلبوم کامکار به احمد پژمان، سنت پسندیده‌ای است که در حال از بین رفتن است و احترامات در حد یک دوست و معلم با گذشته فرق کرده است.

او ادامه داد: این روزها که اجرای آثار صحنه‌ای زیاد شده، یکسری کارها هستند که بیشتر از آن‌که صحنه‌ای باشند، قابلیت تحلیل محتوایی دارند. این‌ها پشتوانه‌های اصلی آثار فرهنگی – هنری هستند؛ اما تعدد آن‌ها زیاد نیست، زیرا به دانش و تجربه زیادی نیاز دارند.

این آهنگساز تأکید کرد: نسل افرادی که این‌گونه آثار را تولید می‌کنند روبه انقراض هستند.

وی با بیان این‌که باید بتوانیم دست مخاطب را بگیریم و با خودمان پیش ببریم، گفت: اگر نتوانیم این کار را انجام دهیم، هیچ کاری را پیش نبرده‌ایم. در نسل گذشته نیز همین اتفاق افتاد.

او ادامه داد: در موسیقی ملی ایران، کارهای کلامی خیلی خوبی هستند که وقتی شنیده می‌شوند، شنونده با موسیقی ارتباط برقرار می‌کند؛ اما اگر شعر را برداریم و موسیقی خالی را بگذاریم، ریزش مخاطب پیدا می‌کند. این سبک موسیقی، در کنسرت‌ها و ارکسترها باید اجرا شود و تا ارکستر سمفونیک فعال است، باید چنین اجراهایی داشته باشد، حتی صحبت‌هایی که با شهرداری داشتیم بر این اساس بود که آثاری را برای مردم در پارک‌ها اجرا کنند که تأثیرگذارند.

سریر با اشاره به این‌که موسیقی کلامی از قبل از اسلام وجود داشته است، گفت: اگر یک‌باره به سمت موسیقی بی‌کلام برویم، ممکن است مخاطبانی را که می‌خواهیم در طول زمان جمع کنیم، از دست بدهیم.

او درباره‌ی آثار کامکار نیز معتقد است: آثار قبلی کامکار، اثر خود را نه به‌عنوان تفنن، در زندگی مردم گذاشته و در ذهن آن‌ها رسوب کرده است. هوشنگ کامکار جزو معدود کسانی است که موسیقی را به‌خاطر موسیقی و اعتقادش به آن انجام می‌دهد. برخلاف بیشتر ما که به‌دنبال منافعی در این زمینه هستیم.

وی بیان کرد: کامکار و مجموعه خانوادگی‌اش، کمک بزرگی به موسیقی ایران کرده‌اند و قطعا این آثار چه اجرا شوند و چه نشوند، در میان خانواده‌های ایرانی می‌روند و تأثیر خود را می‌گذارند.

سریر در پایان سخنانش تأکید کرد: نباید از ادبیات دور شویم، چراکه کلام در موسیقی، حتی اگر در حد دکلمه هم باشد، مردم را به سمت خود جذب می‌کند و باید از این ویژگی استفاده کرد.

سپس حمیدرضا دیبازر – آهنگساز – در سخنانی، ابتدا شاگردی‌اش نزد هوشنگ کامکار و احمد پژمان را موجب افتخار دانست و درباره آلبوم «باغ‌های پژمان» نیز گفت: این آلبوم اگر زیاد شنیده شود هم باید به اثر شک کنیم و هم به سازنده آن، زیرا این اثر از آن نوع آثاری است که هر کسی نمی‌تواند آن را بفهمد، مانند این‌که سر کلاس فیزیک کوانتوم، مردم عادی هم بنشینند. افرادی مانند هوشنگ کامکار جزو مفاخر ملی و از جامعه‌شان جلوتر هستند.

او همچنین بیان کرد: مدیریت بخش موسیقی در ایران، خودش را با مردم هماهنگ کرده، اما یک هنرمند واقعی به این‌ها کاری ندارد و دست به خلق اثری می‌زند که فکر می‌کند درست است.

وی با بیان این‌که نسبت به فضای موسیقی در ایران نقد دارد، اما ناامید نیست، توضیح داد: ناامید نیستم، زیرا می‌بینم اولویت عده‌ای موسیقی است و به‌طور جدی در فضای آکادمیک روی آن کار می‌کنند. کامکار نیز نسل چندم از موسیقی‌دانان تحصیل‌کرده است که با توجه به آشنایی‌اش با موسیقی کردی و آثاری که از خود ارائه داده، هیچ بدهی‌ای به جامعه فرهنگی کشور ندارد.

او ادامه داد: من برای خانواده کامکار احترام زیادی قائلم چون به جای غر زدن همواره کار کرده‌اند و فکر می‌کنم چون کار آن‌ها خوب بوده است، توسط کشورهای خارجی برای اجرا دعوت شده‌اند. نام «باغ‌های پژمان» هم پارادوکس هوشمندانه‌ای دارد، زیرا پژمان به معنی افسرده است و از سویی نیز به دغدغه‌های کامکار مربوط می شود. وجه دوم نیز با توجه به صحبت خود آقای کامکار مبنی بر تقدیم اثرش به احمد پژمان، به او اشاره دارد.

دیبازر تأکید کرد: ملودی‌های این اثر برای یک ذهن خمار و کند اصلا مناسب نیستند و باید بلد باشیم که به این نوع موسیقی گوش دهیم. شنیدن موسیقی بی‌کلام، کار هر کسی نیست، البته وضعیت امروزه نسبت به چند سال قبل بهتر شده است.

او همچنین با اعتقاده به این‌که رسانه‌ها طیف محدودی از آثار را پخش می‌کنند، گفت: آن‌ها به جای این‌که از ما بپرسند در زمینه موسیقی چه کار باید بکنند، برای همراهی با مردم کار می‌کنند، البته روزی تاوان این نوع مدیریت فرهنگی را می‌دهیم. در واقع، رسانه است که موجب می‌شود یک اثر در زمان خودش مطرح شود. از سویی هیچ روزی نیست که کارهای من از رسانه‌ها پخش نشود، اما نامی از من نمی‌برند. دلیل آن نیز این نیست که آن‌ها نمی‌دانند باید این کار را بکنند، بلکه احتمالا قرار نیست نام‌ها گفته شود. اگر آثار ما از رسانه‌ها پخش می‌شود، یک لطف به ما نیست، بلکه نشان‌دهنده این است که آن اثر کارایی رسانه‌ای داشته است.

وی تأکید کرد: «باغ‌های پژمان» از سر حوصله ساخته شده است و من آن را بارها شنیده‌ام. از سوی دیگر، ضبط و اجرای بسیار مناسبی دارد.

این آهنگساز در ادامه بیان کرد: جامعه موسیقی بلوغی را در درون خودش تجربه می‌کند و ابهاماتی که در آن وجود دارد، برای این است که نفر ندارد. خیلی خوشحالم که نیاز جامعه به موسیقی‌دان بیشتر از افراد تحصیل‌کرده‌ی آن است. اگر مدرسانی هستند که سوادشان کم است و تدریس می‌کنند، به دلیل این است که به اندازه‌ی کافی فارغ‌التحصیل نداریم.

در پایان این مراسم، هوشنگ کامکار – موسیقی‌دان و آهنگساز – نیز درباره با هدف از خلق این اثر، گفت: علاوه بر این‌که به احمد پژمان مدیون بودم، می‌خواستم به کسانی که در حوزه موسیقی کار و از تکنیک‌های جهانی استفاده می‌کنند، نشان دهم که می‌توان از تمام تکنیک‌های جهانی در یک اثر استفاده کرد؛ اما در نهایت، کار باید هویتی ایرانی داشته باشد.

او همچنین درباره وجود نوآوری در جدیدترین اثرش، بیان کرد: برخی دانشجویان و جوانان که اشتیاق دارند، از نوآوری دم می‌زنند، اما نوآوری کار مشکلی است.

من به جرات می‌گویم که در این اثر، هیچ نوآوری‌ای در هارمونی و هیچ قسمت دیگری انجام نشده است. تنها چیزی که می‌توانم بگویم این است که از ملودی‌های محلی و کردی و همچنین مقام‌های اصفهان، همایون و شور به طریقی در خلق این اثر استفاده کرده‌ام، اما نمی‌توانم نام آن را نوآوری بگذارم. کار دیگری که در خلق این اثر انجام داده‌ام، این بود که در موومان اول، ملودی‌های کردی هر نت را به یک ساز دادم که موجب تولید هارمونی مخصوص آن ملودی شد.

وی با اشاره به این‌که موسیقی ملی ما، هارمونی‌های خیلی ساده و آرامی داشته است، گفت: «باغ‌های پژمان» موسیقی ملی معاصر است، زیرا استاد پژمان در این زمینه تجارب و آثار زیادی دارد و نسبت به تغییر هارمونی‌های ساده اقدام کرده است.

او با اعتقاد به این‌که استفاده از شعر دست و بال آهنگساز را کمی می‌بندد، اظهار کرد: بیشتر کارهای من همراه با شعر است، اما در موسیقی‌سازی دستم آزادتر است و اگر قرار بود آنچه دلم می‌خواست را می‌ساختم، با وجود کلام فایده‌ای نداشت.

کامکار همچنین درباره احمد پژمان گفت: از افتادگی و دانش پژمان هرچه بگویم کم است. عده‌ای هستند که در کارشان تکنیک قوی‌ای دارند، اما به‌دلیل نداشتن خلاقیت، آن چیزی که باید در آثارشان وجود ندارد؛ اما پژمان این‌گونه نیست.

- - , .

شیر محمد اسپندار، تنها دونلی نواز ایران این روزها فقط ۳۰۰ هزار تومان مستمری می گیرد و نمی داند با این رقم خرج میهمانان دیار و کشورهای دیگر به خانه اش را بدهد یا هزینه زندگی را تامین کند.

شیر محمد اسپندار،تنها دونلی نواز ایران است که در سن ۸۵ سالگی زندگی می کند.شاید اگر او در هر کشور دیگری بود تمام مخارج زندگی اش را می دادند تا شاگرد تربیت کند برای آیندگان. تا این ساز بی میراث دار نباشد.اما اسپندار این روزها فقط ۳۰۰ هزار تومان مستمری می گیرد و نمی داند با این رقم خرج میهمانان دیار و کشورهای دیگر به خانه اش را بدهد یا هزینه زندگی را تامین کند.

شیرمحمد اسپندار،تنها دونلی نواز ایران  گفت: قرار بود برای من موزه ای ساخته شود. زمین آماده است ولی هنوز اتفاقی نیفتاده است و پس از مرگ من هم به چه در من میخورد؛چرا که الان می توانم آنچه دارم را به دیگران آموزش دهم بعد از مرگم به چه کار می آید.

وی افزود: قول های زیاد مسئولان برای ساختن موزه دادند ولی هنوز خبری نشده و به نظرم مسئولان جدا از بهره گیری سیاسی باید فکر به حال آبادی این ملک کهن کنند.

امرر معاش تنها دونلی نواز ایران فقط با ۳۰۰ هزار تومان / بلوچ دونلی یاد بگیرید،خانواده اش را چگونه تامین کند؟

این موسیقدانان فولکلور با اشاره جو افسرده در منطقه خود گفت:اگر اداره ارشاد به صورت ماهیانه در شهرهای سیستان برای کنسرت برنامه ریزی می کرد شاید این جو ناخوشایند و رعب آور در این منطقه نبود.مردم دوست دارند تفریح داشته باشند.خوشحال باشند.زندگی کنند.متاسفانه اداره ارشاد اسلامی در منطقه بسیار کوتاهی می کند.

شیرمحمد اسپندار در پاسخ به این پرسش که آیا این ساز را کسی هم آموزش داده،گفت: قبلا دو تا شاگرد داشتم که برخی از مدل نواختن ها را یاد گرفته اند اما خب به دلیل اینکه اینجا وضعیت اقتصاد بسیار بد است و همه گرفتار نان هستند یادگیری این ساز را رها کرده اند.اصلا ساز یاد بگیریند چه بخورند؟چه ببرنند برای خانواده هایشان؟

وی ادامه داد:متاسفانه- بلوچ دونلی یاد نمی گیرد. سخت است. از پسرانم نزدیکتر به من چه کسی؟ وقتی پسرانم دونلی یاد نمی گیرند، یعنی نواختن دونلی کار سختی است. من به پاکستان، بمبئی و هند رفتم و آنجا نی زدن را یاد گرفتم. اما حلیم آتشگر، تنها شاگرد زابلی من در آموختن پیشرفت هایی دارد. او سرنا نواز است و “نفس گردانی” بلد است.

وی درباره نفس گردانی اینگونه توضیح داد: یعنی من وقتی می خواهم نی بزنم، نفس عمیقی می کشم، دراین حال هم نی می نوازم و هم نفس می کشم. من تا ۳۰ دقیقه می توانم این کار را بدون مشکل انجام دهم اما خیلی از بزرگان نی نوازی نمی توانند.

وی در ادامه گفت: یک بار به تهران آمدم و چند ماه برای اساتید بزرگ نی از جمله موسوی و کسایی در مجموعه سعدآباد، کلاس آموزش دونلی گذاشتم، اما آنها هم می گفتند که این کار، کار سختی است چون نفس گردانی کار هر کس نیست. حالا خدارا شکر این شاگرد زابلی ام، نواختن دو آهنگ را یاد گرفته است.

وی درباره حضور در جشنواره ها گفت: بودن در جشنواره خیلی خوب است. اما چند سالی است که انگار قرار نیست کسی شاد باشد و جشنواره ای برگزار نمی شود یا من را دعوت نمی کنند. قبلاً به خیلی از مراسم ها و جشنواره ها دعوت می شدم اما ۵-۶ سالی می شود که انگار شادی تعطیل شده است و کسی من را برای اجرای برنامه دعوت نمی کند. آن وقت ها که جشنواره برگزار می شد، شهرهای مختلف دعوتم می کردند. تهران، یزد، کرمان و… مردم زیادی برای اجرای برنامه های من می آمدند، تا جایی که می گفتند، خیلی ها بلیط گیرشان نیامده است، اما این روزها برنامه ای برگزار نمی شود. یا اگر برنامه ای برگزار می شود دیگر از من دعوت نمی کنند.

بر اساس این گزارش، دونلی، ساز بادی کمیاب و متشکل از دو نی است که در اصطلاح محلی به آن نر و ماده می گویند و در آن نی راست با هفت سوراخ نغمه اصلی را می نوازد و نی چپ با هشت سوراخ اجرای نت پایه را بر عهده دارد و به صورت واخوان استفاده می شود. نواختن دونلی کار دشواری است آنقدر دشوار، که هنوز شیرمحمد اسپندار،شاگردی که بتواند تمام دانسته هایش را به او آموزش دهد، پیدا نکرده است. شیرمحمد اسپندار، یگانه استاد دونلی نواز، اهل بمپور بلوچستان است. او در نوجوانی به پاکستان رفت و پس از کسب تجربه در زمینۀ موسیقی به ایران بازگشت. اسپندار که دکترای افتخاری موسیقی سنتی از کشور فرانسه و دیپلم افتخار نوازندگی در ایران را دارد می گوید که این روزها گوشه ای غریب افتاده است، چون برنامه ای برگزار نمی شود یا اگر برنامه ای برگزار می شود دیگر از من دعوت نمی کنند.

- - , .

دوئت پیانو شهرداد روحانی

سومین شب اجرای دوئت پیانو «شهرداد روحانی»، یکشنبه شب (بیست و هفتم دی ماه) در فرهنگسرای نیاوران شهر تهران و با استقبال مخاطبین جدی موسیقی به روی صحنه رفت که «یلدا صمدی» نیز وی را در این دوئت پیانو همراهی می‌کرد.

شهرداد روحانی با ۱۶ قطعه در حالی اولین شب اجرای خود را پشت سرگذاشت که یلدا صمدی نیز وی را در این دوئت پیانو همراهی می‌کرد.

به گزارش سایت خبری و تحلیلی «موسیقی ایرانیان»، شهرداد روحانی اجرایش را با قطعه «سرزمین مادری» آغاز کرد و پس از آن ضمن خوشحالی از حضور دوباره‌اش در ایران، با یادآوری ایثار و رشادت رزمندگان سالهای دفاع مقدس و تقدیر از جانبازان و خانواده های آنان این قطعه را به آنها تقدیم کرد. سپس در ادامه قطعات «پروانه»، «آرزوی دور دست»، «میدان آزادی»، «رویای کودکی» نواخته شد.

در اواسط اجرا روحانی با یادآوری امیدواری به آینده ایران و تلاش بیشتر برای ساختن آینده، قطعه «صبح تازه» را به حاضران تقدیم کرد و «قصه باران» و «لحظات شیرین» که برای اولین بار در ایران نواخته می‌شد قطعات بعدی بخش اول اجرای شهرداد روحانی بود. همچنین یلدا صمدی نیز یک قطعه موسیقی را به صورت سولو نواخت.

براساس این گزارش، در بخش دوم اجرا، روحانی با قطعه «عذرا» آغاز کرد و آن را به مادرش تقدیم کرد، سپس قطعات «زیبایی عشق»، «راپسودی» و «صدایی در شب» را که برای اولین بار در ایران اجرا می کرد را به حاضران ارائه کرد و در ادامه قطعه خاطره انگیز و زیبای «رقص بهار» را نواخت و پس از آن «ابدیت» عنوان قطعه ای بود که آن را به پدرخود زنده یاد «رضا روحانی» تقدیم کرد.

قطعه شورانگیز «برفراز آسمان‌ها» که چند سال بعد از ساخت آن در یک فیلم با همین نام به موسیقی متن بدل شده بود اجرا شد و روحانی به حاضران گفت که این قطعه را در ۱۸سالگی ساخته است. «بر فراز آسمان ها» از جمله قطعاتی بود که حاضران و خود روحانی را به وجد آورد، «اصفهان» آخرین موسیقی نواخته شده در اولین شب دوئت پیانو یلدا صمدی و شهرداد روحانی بود.

در ادامه می توانید عکسهای اختصاصی «موسیقی ایرانیان» (عکاس: علی چاشنی گیر) را از دوئت پیانو «شهرداد روحانی» مشاهده نمایید.

* برای بزرگنمایی تصاویر، بر روی هر یک از عکسها کلیک کنید

- - , .

مصباح قمصری

«مصباح قمصری» موسیقی فیلم «بلوگا» به کارگردانی «مهدی جعفری» را می‌سازد و این در حالی است که او این روز‌ها مشغول نظارت بر ارکستر فیلم جدید «اصغر فرهادی» با نام فروشنده و با آهنگسازی «ستار اورکی» است. او برای آهنگسازی «بلوگا» – نوعی ماهی خاویاردار- فضایی جدید را تجربه می‌کند. در این فیلم پژمان بازغی نقش متفاوتی را ایفا کرده است. این فیلم حکایت صیادانی است که زندگی سخت و پرفراز و نشیبی دارند و شش ماه از سال را از صیادی منع شده‌اند.

مهدی جعفری، که فیلم‌هایی نظیر «اتوبوس شب»، «دهلیز»، «حبیب»، «خط ویژه» و «عصر یخبندان» را در کارنامه کاری خود دارد این بار نه به عنوان فیلمبردار بلکه تحت عنوان کارگردان پشت دوربین حضور دارد و تجربهٔ ساخت موسیقی نخستین کارگردانی خود را به «مصباح قمصری» داده است. این آهنگساز جوان دربارهٔ این تجربه می‌گوید: ‌«علاقه‌مند به فضاهایی هستم که در راستای طبیعت و حس درونی من باشند، در چنین فضاهایی بدون نیاز به فکر و تلاش زیاد صرفا در دل را باز می‌کنم و از سرریزش کمی در موسیقیم می‌چکانم. اصولا اهل زحمت و تلاش زیاد از حد نیستم. مخالفت عمیقی با سعدی در بیت «نابرده رنج گنج می‌سر نمی‌شود» دارم. ذات گنج سهل‌الوصول بودن آن است، در غیر این‌صورت دستمزد نام می‌گرفت و بله «مزد آن گرفت که کار کرد» و با مولانا موافقم که «سخت رنج مگو، جز سخن گنج مگو، ور از این بی‌خبری رنج مبر هیچ مگو. بلوگا چنین فضایی دارد.»

«مصباح قمصری» – آهنگساز و نوازنده- با ارایهٔ متد تخصصی خود در ضبط و تولید موسیقی «موزیک پروداکشن» نیز چندین اثر جدید در دست تولید دارد.

او سال گذشته با ارائهٔ متدی تخصصی درباب تولید موسیقی، تحولی نو در روند ضبط و انتشار بعضی آثار در موسیقی ایران داشت. این متد در واقع تخصصی کلیدی در موسیقی را ارائه می‌کرد که پیش از این شاید کمتر توجهی به آن از طرف هنرمندان اعمال شده بود. این تخصص «تولید موسیقی» یا «موزیک پروداکشن» نام دارد که توسط این متد در غرب تولیدکنندگانی بسیار جدی در زمینهٔ موسیقی تربیت شده‌اند.

در ادامه می توانید دموی موسیقی فیلم «بولگا» را با اجازه صاحب اثر و از طریق سایت «موسیقی ایرانیان» آنلاین بشنوید و دانلود کنید.

+دانلود دموی موسیقی فیلم بولگا

آنلاین بشنوید:

- - , .

همایون شجریان

مدت زمان برپایی کنسرت همایون شجریان در شهرستان بجنورد تمدید شد.

طاهر خرمی مسؤول اجرایی این کنسرت، اظهار کرد: «کنسرت همایون شجریان مقرر بود دوم و سوم بهمن‌ماه در مرکز استان برگزار ‌شود که با توجه به استقبال علاقه‌مندان، این برنامه برای چهارم بهمن‌ماه نیز در دو سانس تمدید شده است.»

او همچنین گفت: «محل برگزاری این کنسرت، سالن گلشن در بجنورد است.»

خرمی با بیان این‌که این کنسرت در دو سانس ساعت‌های ۱۸ و ۲۱ اجرا می‌شود، یادآوری کرد: «علاقه‌مندان می‌توانند به‌صورت حضوری بلیت‌های این کنسرت را از آتلیه رامرنگ و کافه هنر و به‌صورت غیر حضوری نیز از سایت www.golshanonline.ir بخرند.»

او افزود: «بهای بلیت این کنسرت همایون شجریان بین ۶۰ هزار تا ۱۲۰ هزار تومان است.»

- - , .

گروه کوبه‌ای تهران به سرپرستی حسین رضایی‌نیا برای اولین‌بار در جشنواره موسیقی فجر روی صحنه خواهد رفت.

رضایی‌نیا – سرپرست گروه کوبه‌ای تهران – درباره نخستین اجرای این گروه اظهار کرد: قرار نیست قطعات برای اجرای پیش‌ رو، تنظیم‌های آنچنانی داشته باشند؛ اما احساس و تک‌نوازی، نقش زیادی در این اجرا خواهند داشت.

او ادامه داد: ما از مرشد مهرگان دعوت کرده‌ایم که با اجرای ضرب زورخانه‌ای و شاهنامه‌خوانی، گروه ما را همراهی کند. وحید اسداللهی هم به ما پیوسته، تا از تکنیک‌های او استفاده کنیم و همچنین یک ساز آذری در گروه‌مان داشته باشیم.

وی افزود: اجرا در جشنواره موسیقی فجر در واقع اولین اجرای گروه کوبه‌ای تهران خواهد بود. ما اعتقاد داریم ساز‌های کوبه‌ای، قلب تپنده ارکسترها هستند. دلیل این‌که ما صرفا از ساز‌های کوبه‌ای استفاده کرده‌ایم و هیچ ساز ملودیکی نداریم نیز همین است.

این نوازنده سازهای کوبه‌ای یادآوری کرد: سازهای کوبه‌ای در همه ارکسترها نقش تأثیرگذاری دارند؛ اما همیشه مظلوم واقع شده‌اند. بنابراین تمرکز ما در این گروه صرفا روی سازهای کوبه‌ای است.

رضایی‌نیا در بخش دیگری از سخنانش اظهار کرد: اجرای ما صرفا به جشنواره فجر محدود نخواهد شد، ما قطعا کارمان را گسترش می‌دهیم و با جذب نوازندگان مختلف، فضایی را ایجاد می‌کنیم که جوانان هم برای اجرا در آن تشویق شوند.

او بیان کرد: در جشنواره فجر پیش از اجرای ما «بِلکه سیسیکو» از کشور مالی روی صحنه خواهد رفت. دوستان از ما هم دعوت کردند که در کنار این اجرا، آنسامبلی هم برای سازهای کوبه‌ای در نظر گرفته شود.

رضایی‌نیا درباره حضور گروه کوبه‌ای تهران در سی‌ویکمین جشنواره موسیقی فجر نیز گفت: آن چیزی که ما را به جشنواره امسال کشاند، تفاوت آن با سال‌های گذشته است. امسال وزنه، سنگین‌تر است و حس می‌کنم برآیند خوبی خواهد داشت.

به گزارش ایسنا‌، در نشستی که ۲۸ دی‌ماه در تالار وحدت برگزار شد،‌ مرشد مهرگان نیز در سخنانی اظهار کرد: من همکاری‌هایی با گروه ضربانگ داشته‌ام، اما اولین‌بار است که با این گروه روی صحنه می‌روم و تجربه جدیدی برایم محسوب می‌شود.

او درباره ضرب زورخانه توضیح داد: معمولا در جامعه ما، ساز و ضرب باستانی در خفا قرار گرفته و فقط در زورخانه‌ها از این سازها استفاده می‌شد، اما این جسارت اکنون پیدا شده است که ساز زورخانه را از خفا درمی‌آورند و پای آن را به هم‌نوازی باز می‌کنند.

وحید اسداللهی نیز که قرار است در این اجرا ساز نقاره را بنوازد، اظهار کرد: خوشحالم که ریتم‌های اقوام دیگر، خودشان را نشان می‌دهند. ما در این گروه چیزهای زیادی از هم یاد گرفتیم و توانستیم کم و کاستی‌های‌مان را برطرف کنیم. باعث خوشبختی من است که در این گروه ساز می‌زنم و آرزو دارم سازهای اقوام بتوانند در آنسامبل‌های موسیقی ایرانی جای خود را باز کنند.

کامبیز گنجه‌ای – نوازنده کوبه‌ای – نیز در بخش پایانی این نشست گفت: افتخار می‌کنم در کنار این دوستان قدم برمی‌دارم. کار ما در این گروه، حالت بداهه دارد و کاملا حسی است و از چارچوب خاصی پیروی نخواهد کرد. از همه مهم‌تر، دل‌های‌مان یکی است. اصل نیز همین است، زیرا یک گروه در این حالت ماندگار می‌شود.

- - , .

استاد همایون خرم

بیست و هشتم دی ماه سالروز درگذشت هنرمندی است که ملودی ها و صدای سازش، بخش روشنی از خاطرۀ جمعی ماست، همایون خرم، شریکِ روزهایِ شاد و غمگینِ ما، شریک لحظه‌هایی که با نوای آثارش جاودانه شده است.

زندگینامه

از آنجا که مادرش از شیفتگان موسیقی اصیل ایرانی بود و از بین مقام‌های موسیقی ایرانی، به دستگاه همایون علاقه‌ای وافر داشت، نام همایون را برای فرزند خود انتخاب کرد. خرم در سن ۱۰-۱۱ سالگی به مکتب استاد صبا راه یافت و چند سال بعد به عنوان نوازندهٔ ۱۴ ساله، در رادیو به تنهایی به اجرا پرداخت. بعدها در بسیاری از برنامه‌های موسیقی رادیو، خصوصاً در برنامه گلها، به عنوان آهنگساز، تکنواز ویولن و رهبر ارکستر آثاری ارزشمند ارائه داد.

موسیقی «همایون خرم»

ساز همایون خرم سازی پر صلابت، سنگین و عاری از هر نوع خودنمایی بود. گر چه در شیرین نوازی خرم را نمی‌توان با پرویز یاحقی و حبیب الله بدیعی هم تراز دانست با این حال توانایی او در آفرینش آنی ملودی­های جاندار و جذاب، بافت تکنوازیهای او را به مراتب از کارهای دیگران خوش ساخت­تر و پرمایه ­تر می‌سازد. از این بابت خرم و علی تجویدی را می‌توان در یک گروه قرار داد چون قابلیت آهنگسازی این دو بر نوازندگیشان چیره بود، درست عکس آنچه در مورد بدیعی و یاحقی می‌توان گفت. نباید از قلم انداخت که خرم، همانگونه که تجویدی، آهنگسازی تجربی و منحصراً ذوقی نبود. وی بنیادهای علمی آهنگسازی را آموخته بود و بر آنها تسلط داشت. از جمله اینکه هارمونی را با فریدون فرزانه و با شیوه ” سارلی ” فراگرفته و در سازبندی از کورساکف متأثر بود. خوش سلیقگی و نوآوریهای خرم در تنظیم کارهایش جدا شنیدنی است. شیوه تقسیم ملودی و همراهی سازها نزد خرم بسیار حساب شده و پرداخت کار بی­خدشه و نقص است. قدر مسلم اینکه بخش گسترده‌ای از آثار خرم حافظه موسیقایی حداقل سه نسل از ایرانیان را در سیطره خود دارد. دشوار می‌شود ایرانی­ای را یافت که نتواند ترانه “امشب در سر شوری دارم ” را زمزمه کند. گر چه باید تاکید کرد که اعتبار خرم هرگز در ترانه‌های ساده و همه پسندش خلاصه نمی‌شد و نمی‌شود. کارهای ارکستری او که غالباً جمله بندیهایی مرکب و پیچیده توام با ضرب آهنگهای بسیار متنوع دارند نمونه­ های گاه سمفونی گونه­ ایی از موسیقی ایرانی به دست می­دهند که کمتر آهنگسازی یارای برابری با آن‌ها را داشته است. خرم با تواناترین و حرفه ­ای ترین خوانندگان دوران دو دهه طلایی موسیقی ایران همکاری نزدیک داشته است. حسین قوامی، الهه، مرضیه،گلوریا روحانی، دلکش، شجریان، گلپا و ایرج از آنانند. با این حال نباید از یاد برد که ” پروین زهرایی منفرد” تا چندین سال خواننده انحصاری آثار خرم محسوب می­شد. سنگینی و بی­پیرایگی صدای پروین قرینه سنگینی و بی­پیرایگی ساز و نغمه خرم بود. علی‌رغم آن­ که برخی از کارهای خرم با صدای خوانندگان دیگر بازخوانی شده است، مشکل می­توان گفت که درخشش و ظرافت بازخوانیها به پای اجراهای گذشته می‌رسد. طی بیش از سه دهه تدریس، جوانان بسیاری از محضر درس خرم بهرمند شدند که امروز امانتدار مکتب استاد خود هستند. اما خرم در مصاحبه‌ای با علی دهباشی در نشریه بخارا از مانی فرضی، پژمان پورزند و بابک شهرکی به عنوان زبده ­ترین شاگردان خود نام می‌برد.

وی همچنین تحصیلات دانشگاهی خود رادردانشگاه علم و صنعت ایران در رشته مهندسی برق ادامه داد. در جلد سوم کتاب موسیقی‌دان ایرانی نوشته پژمان اکبرزاده آمده است: «پس از وقوع انقلاب اسلامی در ایران، فعالیت‌های اجرایی همایون خرم دچار وقفه‌ای چندین ساله شد. اوقات او از آن پس، بیشتر صرف تدریس خصوصی ویلن و فعالیت‌های پژوهشی درباره موسیقی ایرانی شد.»

استاد همایون خرم

از فعالیت‌های دیگر ایشان می‌توان به سخنرانی درباره:

*موسیقی ایرانی در مراکز هنری و فرهنگی اروپا و آمریکا مانند دانشگاه UCLA
*استاد صبا و موسیقی ایرانی دانشگاه گیلان، دانشگاه پزشکی شیراز
*استاد ابوالحسن صبا انجمن موسیقی فارس
*مقامات موسیقی ایرانی دانشگاه علامه طباطبایی
*استاد علی نقی وزیری فرهنگسرای ارسباران
*مشخصات موسیقی ایرانی دانشگاه صنعتی اصفهان
*سخنرانی‌های متعدد دیگر در تالار رودکی تهران به مناسبت‌های مختلف اشاره کرد.

سمت‌ها

* آهنگ‌ساز در برنامه‌های موسیقی ایرانی و برنامه گلها
* استاد دانشکده موسیقی ملی
* دارای درجه ۱ هنری معادل مدرک دکترا از شورای ارزشیابی هنرمندان ایران[۳] * رهبری ارکستر سازهای ملی
*عضویت در شورای عالی موسیقی رادیو

برخی از ماندگارترین و مشهورترین آثار همایون خرم که در میان مردم ماندگاری و جاودانگی یافته به قرار زیر است:

* سرگشته با صدای حسین قوامی
* طاقتم ده
* رسوای زمانه
* آتش با صدای سیمین غانم
* آیا همه شما بی‌گناهید (از من بگذرید)
* اشک من هویدا شد
* افسانه شیرین
* ای ماه من
* بعد از تو هم در بستر غم می‌توان
* پیک سحری
* تا به کی
* خدا کند عاشق شوم
* در میان گلها
* دلم شکستی با صدای حسین قوامی
* ساقی ببین
* شهزاده رویا
* عالم تنهایی
* قصه‌گو با صدای هوشمند عقیلی
* یارم گره بر مو زده

و در سال‌های اخیر:

* آهنگسازی آلبوم تنها ماندم با صدای محمد اصفهانی در سال ۱۳۷۹
* آهنگسازی آلبوم رسوای زمانه با صدای علیرضا قربانی در سال ۱۳۸۸
* ترانه بوی باران از آلبوم نون و دلقک با صدای محمد اصفهانی

درگذشت

استاد همایون خرم موسیقی‌دان و آهنگ‌ساز سرشناس ایرانی روز ۲۸ دیماه ۱۳۹۱ در بیمارستان دی بر اثر سرطان روده در تهران درگذشت.

+دانلود رسوای زمانه به خوانندگی «علیرضا قربانی»

آنلاین بشنوید:

متن ترانه:

آهنگ رسوای زمانه / با آهنگی بسیار زیبا از استاد خرم
شمع و پروانه منم / یار پیمانه منم / رسوای زمانه منم
دیوانه منم / رسوای زمانه منم / دیوانه منم
از خود بیگانه منم / مست می خانه منم / رسوای زمانه منم
دیوانه منم / رسوای زمانه منم / دیوانه منم
چون باد صبا در به درم / با عشق و جنون هم سفرم / شمع شب بی سحرم
از خود نبود خبرم / رسوای زمانه منم / دیوانه منم
ای خدای من / شنو نوای من / زمین وآسمان تو می لرزد
به زیر پای من / مه و ستارگان تو می سوزد / زناله های من
رسوای زمانه منم / دیوانه منم / رسوای زمانه منم
دیوانه منم / وای از این شیدا دل من / مست و بی پروا دل من
سرمایه سودا دل من / رسوا دل من / شیدا دل من
نامه تنها دل من / شام بی فردا دل من / مجنون هر صحرا دل من
رسوا دل من / شیدا دل من / رسوای زمانه منم
دیوانه منم / رسوای زمانه منم / دیوانه منم
رسوای زمانه منم / دیوانه منم /رسوای زمانه منم / دیوانه منم

- - , .

محمد بیگلری پور

سه سال پیش در چنین روزی محمد بیگلری پور آهنگساز اولین سرود ملی ایران بعد از انقلاب و رهبر ارکستر سمفونیک صدا و سیما بعد از گذراندن یک دوره بیماری در سن ۶۷ سالگی دار فانی را وداع گفت. امروز همزمان با سالمرگ این هنرمند ، میتر بهرامی همسر او یادداشتی را در قالب یک دلنوشته نگاشته است.

- - , .

سعید ثابت این روزها مشغول ضبط یک آلبوم موسیقی با شهرام آبرومند است.وی جایگاه تکنوازی را در آثار منتشر شده چند سال اخیر را خوب اما بدون خریدار و مخاطب می داند.

سعید ثابت (نوازنده سنتور) گفت: سلیقه مردم کلا عوض شده نه دیگر حوصله آواز دارند نه حوصله تکنوازی.

وی افزود:اغلب موسیقی های تلفیقی در بین مردم رواج پیدا کرده است و اگر بخواهد یک کاری بسیار مخاطب داشته باشد باید از نظر آهنگسازی و اجرا خیلی قوی باشد تا مردم آن را به عنوان یک کار بی کلام گوش دهند.

این نوازنده سنتور با اشاره به اینکه شتاب زندگی دیگر حوصله ای برای مردم،نگذاشته است، گفت: مردم بیشتر به دنبال موسیقی های آرام که فقط ذهن شان را آرام کنند؛ هستند و از گوش دادن موسیقی دنبال جهان بینی و تفکر نیستند.

ثابت تهیه کننده های موسیقی را نخستین عاملی برای ترویج موسیقی با کلام و عدم سرمایه گذاری بر روی موسیقی بی کلام دانست و گفت:الان پول و بازگشت آن برای هر کاری حتی کار فرهنگی حرف نخست را می زند و نمی توان خیلی مدرن به این داستان ها نگاه کرد.حقیقت آن است که چون سلیقه مردم خراب شده تهیه کنندگان به دنبال آثاری هستند که با کلام باشد و قبلا آن خواننده جایگاه خود را در میان مخاطبان کسب کرده باشد.

وی ادامه داد:یکی از دلایل تکراری شدن آثار همین بحث اقتصادو بازگشت سرمایه است.یعنی شخص حاضر نیست هزینه ای را بخاطر کاری که آینده ندارد انجام دهد.

سعید ثابت گفت: اگر موسیقی ما رسانه ای مثل تلویزیون داشت یقینا به این وضعیت دچار نمی شد و راهش در میان مردم اینقدر سخت و کورمال کورمال و لنگ لنگان نبود.

- - , .

فریدون شهبازیان

در هشتمین شب آواز ایرانی فریدون شهبازیان، آهنگساز و موسیقیدان نامی کشورمان گفت: شب آواز ایرانی فرصت مناسبی برای عرضه هنر هنرمندان است و امیدورارم هنرمندان این فرصت را غنیمت بشمارند و با تمرین، بهترین نتیجه را ارائه دهند.

به گزارش سایت خبری و تحلیلی «موسیقی ایرانیان»، هشتمین شب آواز ایرانی شنبه ۲۶ دی‌ماه با حضور بزرگان و هنرمندان موسیقی ساعت ۱۸ در سالن «سوره» برگزار شد.

فریدون شهبازیان، آهنگساز برجسته کشورمان در این نشست ماهانه گفت: «شاید بتوان امیدوار بود، جوانانی که با اشتیاق و انگیزه در زمینه موسیقی اصیل و موسیقی ملی کار می‌کنند در آینده فرهنگ و هنر سرزمین‌مان را سامان ببخشند و در همین راستا برنامه‌هایی از این دست (شب آواز ایرانی) که مرکز موسیقی بنیانگذار آن است می‌تواند بستر مناسبی برای این سامان‌دهی باشد.»

این موسیقیدان افزود: «می‌خواهم به نکته‌ای اشاره کنم که بسیاری از پژوهشگران و موسیقیدانان از آن غفلت کرده‌اند و آن موقعیت موسیقی است و موسیقی در موقعیت. موقعیتی که در سال‌های اخیر نادیده‌ گرفته شده و تمام حوصله بزرگان هنر موسیقی به جای پژوهش در زمینه جغرافیای موسیقی صرف تاریخ موسیقی شده است.»

این آهنگساز گفت: «باید اعتراف کرد بزرگانی که از هشت‌سالگی تا پایان تحصیلاتم در موسیقی از آن‌ها آموختم نیز در باب موقعیت موسیقی در این سرزمین دست به تحقیق نزد‌ه‌‌‌اند و این موضوع نادیده گرفته شده است. بی‌گمان تاثیر موسیقی بر رفتار عواطف و علایق مردم یکی از جنبه‌های مهم موسیقی است.»

شهبازیان افزود: «آیا ما در راه حفظ اصالت، والایی موسیقی و ارجمندی آن گام برمی‌داریم یا روز به روز به خاطر سرگرم نگه‌داشتن مردم از بار اصالت موسیقی می‌کاهیم و با شتاب به سوی مقصدی روان هستیم که به مال‌اندوزی می‌انجامد.»

شهبازیان در بخش دیگر از صحبت‌های خود به انتقاد از وضعیت موجود موسیقی پرداخت و گفت: «می‌دانیم که چند سالی است توجه به موسیقی جوانان با نام موسیقی پاپ شهرت یافته است ولی چون فرهنگ موسیقی ما چندان گسترده نیست و تشخیص خوب و بد برایمان دشوار است، اگر به همین منوال ادامه پیدا کند، این موسیقی به جای این‌که موجب تهذیب اخلاقی و تقویت فرهنگی شود، موجب سردرگمی خواهد شد. باید بدانیم موسیقی هنگامی می‌تواند موجب تربیت اخلاقی شود که معنای هر شیوه و شکل آن بر همگان روشن باشد مگر این‌که بپذیریم هنر موسیقی فاقد معنا و مفهوم است و هیچ نقشی در تعالی فرهنگ ندارد که بی‌گمان چنین نیست.»

وی ادامه داد: «این روزها برخی از کسانی که در زنجیره موسیقی اصیل فعالیت می‌کنند از رواج موسیقی پاپ دلگیر هستند و فکر می‌کنند این موسیقی ویژه جوانان است که آن‌ها را در فراموشی نگه داشته است. آن‌ها می‌گویند مردم موسیقی سنتی را پس می‌زنند به دلایلی از جمله این‌که شاید تکراری است. اما مگر هر چیزی که مکرر شد ملال آور است؟ دیوان حافظ تمام عمر با ما است و هر سخن نامکرر آن را مکرر در مکرر می‌خوانیم و لذت می‌بریم. باید بدانیم گاهی ملودی جذاب در موسیقی می‌شنویم که برگرفته از موسیقی محلی یا ملی است.بداهه خوانی در جهان منحصر به ماست و باید به آن ببالیم.»

این استاد پیشکسوت موسیقی گفت: «متاسفانه معدود کارهای ارزشمندی هم که در این زمینه منتشر می‌شود نمی‌تواند بی هویتی بقیه را جبران کند و دریغ از نغمه‌ای که به جان بنشیند و ماندگار شود.»

شهبازیان با بیان این هشدار که «خطر بیخ گوش ما است»، ادامه داد: «با کمال تاسف باید هشدار بدهم که در خانه‌ها وضعیت خوبی از نظر موسیقی وجود ندارد. موسیقی وارداتی به وفور و تا سرحد مسمومیت ذهنی از سوی فرزندانمان مصرف می‌شود و باید برای این موضوع فکری کنیم.»

وی با شاره به موضوع بداهه نوازی و بداهه خوانی در موسیقی افزود: «اجرای بداهه نوازی و بداهه خوانی بسیار کار سختی است. بداهه نوازی در موسیقی ملل دیگر نیز وجود دارد اما بداهه خوانی در جهان منحصر به ماست و باید به آن ببالیم.»

این آهنگساز با بیان این‌که اجازه ندهیم منافع شخصی ما موجب تخریب فرهنگی موسیقی شود، تاکید کرد: «متاسفانه این روزها هرکسی که می‌تواند به زحمت صدای سازی را درآورد، ادعای آهنگسازی می‌کند و هرکس بتواند فواصل موسیقی را تمیز بخواند ادعای خوانندگی دارد و همین‌طور در ترانه‌سرایی این وضعیت وجود دارد.»

شهبازیان در بخش پایانی صحبت‌های خود ابراز داشت: «برای این‌که موسیقی این مرز و بوم را از ورطه‌ای که در آن گرفتار شده نجات دهیم لازم است چند کار انجام دهیم، اول این‌که دولت از هنرمندان به طور اعم و هنرمندان موسیقی به طور اخص حمایت کند که عده‌ای مجبور نباشند حیثیت ملی کشورمان را به دلیل برخی منافع مادی، رو به نزول ببرند. ضمن این‌که ایجاد مرکزی به نام سازمان موسیقی کشور لازم است و البته به شرط آن که خود هنرمندان اداره آن را بر عهده داشته باشند. تشکیل فرهنگستان موسیقی نیز اقدام لازم دیگری است چرا که در این مرکز می‌توان موسیقی سراسر ایران را جمع آوری و چارچوب ملودیک و ریتمیک آن را تدوین کرد که این کار هم موجب توسعه موسیقی کشورمان می‌شود و هم دستمایه کار آهنگسازان قرار ‌می‌گیرد. در این صورت است یک موسیقی واحد خواهیم داشت که همه کشور را در بر خواهد گرفت.»

- - , .